خدا در قرآن می‌فرماید:

«الله نور السّماوات و الارض، مثل نوره کمشکوه فیها مصباح، المصباح فی زجاجه، الزجاجه کانّها کوکب درّی… »(۱)؛ خدا نور آسمان‌ها و زمین است. وصف نور خداوند همانند چراغدانی است که در آن چراغی پرفروغ باشد. آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفّاف و درخشنده، همچون اختری فروزان … .

«حافظ ابن مغازلی شافعی» در کتاب مناقب از «علی بن جعفر» آورده است که گفت:

من از حضرت کاظم علیه السلام در مورد تفسیر آیه شریفه پرسیدم که؛ «کمشکوه فیها مصباح» چه پیام و مفهومی دارد؟

آن حضرت فرمود: منظور از واژه «مشکوه» دخت پیامبر، «فاطمه» است و واژه «مصباح» دو نور دیده‌اش حسن و حسین هستند.

آنگاه از «کانّها کوکب دریّ» پرسیدم که فرمود:

فاطمه در میان زنان گیتی بسان اختری نورافشان است.

سپس از «یکاد زیتها یضیء» پرسیدم که فرمود: او در دانش و بینش چنان است که چیزی نمانده است که همه علوم و دانش‌ها، از او سرچشمه بگیرد.

و نیز از پیامبر آورده‌اند که فرمود: «… و نور ابنتی فاطمه من نور الله…»(۲) ؛ نور دخت گرانمایه‌ام فاطمه از نور خداست.

پی‌نوشت‌ها:

۱- سوره ۲۴، آیه ۳۵٫

۲- بحارالانوار، ج ۱۵، ص۱۰٫

منبع:

کتاب فاطمه الزهرا؛ از ولادت تا شهادت، آیه الله فقید سید محمدکاظم قزوینی، ترجمه علی کرمی.

تبیان