به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شیعیان، حضرت آیت الله جوادی آملی در خصوص بشارت انیبا پیشین برای رسالت نبی مکرم اسلام آورده اند:

در قرآن کریم از زبان حضرت عیسی(علیه‌السلام) آمده است: ﴿و مبشراً برسولٍ یاتی من بعدی اسمه احمد﴾ سوره صف، آیه ۶٫ و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد و نام او احمد است.

بشارت در موردی است که پیامبر بعدی، مطلبی نو و تازه برای امتش بیاورد. اگر پیامبر خاتم در سطح انبیای گذشته یا در سطح رسالت عیسای مسیح سخن گفته باشد، نخست اینکه دیگر نیازی به آمدن پیامبری تازه نبود و دوم اینکه مجالی برای بشارت نبود.

سخن حضرت مسیح که من کتاب آسمانی پیامبر گذشته را تصدیق می‌کنم و آمدن پیامبری را در آینده بشارت می‌دهم، نشان می‌دهد که رسول اکرم از حضرت عیسی افضل و قرآن کریم از انجیل بالاتر و رهاورد پیامبر اسلام، بیش از رهاورد مسیح(علیه‌السلام) است، زیرا تنها در این صورت معنای بشارت تحقق می‌یابد.

من تحمل فراق تو را ندارم

پیامبر گرامی اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) مظهر محبّت کامل حقّ است، زیرا خدای سبحان رسولش را محور حبّ قرار داد و فرمود: بگو:

قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی‏ یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ آل عمران آیه ۳۱«اگر خدا را دوست مى‏دارید، از من پیروى کنید! تا خدا(نیز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد؛ و خدا آمرزنده مهربان است.»

امیر مؤمنان(علیه‌السلام) در حدیثی که خود، سلسلهالذهب است می‌فرماید: مردی از انصار به حضور پیامبر رسید و گفت: من توان تحمل فراق و هجران شما را ندارم؛ وارد منزل و کارگاه می‌شوم، به یاد شما می‌افتم و دست از کار می‌کشم و رو به سوی شما می‌آورم تا به زیارت شما نایل شوم، این همه برای این است که شما را دوست ‌دارم، اکنون به این فکر افتاده‌ام که در روز قیامت که شما وارد بهشت شده، به اعلی علیین عروج کردید، من چه کنم؟

در این هنگام این آیه شریفه نازل شد: وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفیقاً سوره نساء آیه ۶۹ و کسى که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانى خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده؛ از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان؛ و آنها رفیقهاى خوبى هستند!

پیروان خدا و پیامبر، با سلسله انبیا، صدیقان، شاهدان و صالحان محشور می‌شوند و آنها دوستان خوبی هستند، زیرا خسته‌دلانِ قافله را پشت سر نمی‌گذارند، بلکه تا مرز امکان آنها را با خود می‌برند. سپس پیامبر گرامی اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) آن مرد را به حضور طلبید و این آیه را بر وی تلاوت کرد و به او بشارت داد.

پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) می‌فرماید: « لَا یُؤْمِنُ عَبْدٌ حَتَّى أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَهْلِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ أَهْلِهِ وَ عِتْرَتِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ ذَاتِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ ذَاتِهِ . أمالی الصدوق، ص: ۳۳۵

ایمان بنده‌ای کامل نمی‌شود، مگر اینکه من نزد او از خود او محبوب‌تر باشم (علاقه‌اش به من بیشتر از خودش باشد) و عترت من نزد او، د محبوب‌تر از عترت خودش و اهل بیت من پیش او، محبوب‌تر از اهل بیت خودش و ذات من پیش او، محب ‌تر از ذات خودش باشد.

برگرفته از کتاب پیامبر رحمت،حضرت آیت الله جوادی آملی